ruminate

Tuesday, July 01, 2008

Μιμνερμος



Τι ειν' η ζωη και που η χαρα ο ερωτας αν φυγει
   μα και να πεθαινα οταν πια θα παψει να μ'αγγιζει
με δωρα αβρα στου κρεββατιου τ'αποκρυφα τα ριγη
   Ετσι ανθισμενα τα κορμια που ποθος αρμενιζει
και των αντρων και γυναικων



τίς δὲ βίος, τί δὲ τερπνὸν ἄτερ χρυσῆς Ἀφροδίτης;
   τεθναίην, ὅτε μοι μηκέτι ταῦτα μέλοι,
κρυπταδίη φιλότης καὶ μείλιχα δῶρα καὶ εὐνή·
   οἷ’ ἥβης ἄνθεα γίγνεται ἁρπαλέα
ἀνδράσιν ἠδὲ γυναιξίν·



---
Μτφρ. δικη μου


Sent via BlackBerry from T-Mobile

3 Comments:

Blogger Lopi said...

Ambrosiac, ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιο. Μόλις δημοσίευσα ένα νέο ποστ, με την απάντηση στο ερώτημά σου.

2:32 PM  
Blogger ambrosiac said...

Ευχαριστω, Lopi. Θα ελθω να το δω.

Με ενεπνευσες και μενα και συντομα θα γραψω το επομενο ποστ σ' αυτο εδω το αργοσυρτο και περιστασιακο μπλογκ μου

3:17 AM  
Blogger γεράσιμος μπερεκέτης said...

... ήδη από τον πρώτο στίχο, τα δυσάρεστα αυτών που δεν μετέφρασες προμηνύονται.... :)

Ενδιαφέρουσα η αναζήτηση μιας μετάφρασης με ομοιοκαταληξίες.

11:08 PM  

Post a Comment

<< Home